بررسی عوامل جامعه شناختی مؤثر بر شادمانی با تکیه بر احساس امنیت اجتماعی (مورد مطالعه شهر کرمان)

امروزه پیشرفت هر جامعه در گرو استفاده‏ی بهینه از نیروی انسانی آن جامعه است و یکی از مهمترین اصول در حوزه‏ی مدیریت شهری توجه به مقوله‏ی شادی و نشاط شهروندان است.هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شادمانی و عوامل جامعه‏شناختی (احساس امنیت اجتماعی، سرمایه‏ی اجتماعی، هویت اجتماعی و آنومی اجتماعی) مؤثر بر آن در بین افراد بالای 18 سال در شهر کرمان است. روش پژوهش با توجه به ماهیت متغیرها و روابط بین آنها، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه‏ی آماری همه‏ی افراد بالای 18 سال در شهر کرمان، 508984 بودند که از این تعداد 384 نفر براساس روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‏آوری اطلاعات در این پژوهش از آزمون شادمانی آکسفورد پایایی (917/0) و پرسشنامه‏ی محقق‏ساخته‏ی پایایی (876/0) استفاده شد. یافته‏های پژوهش حاکی از آن است که: میانگین شادمانی افراد بالای 18 سال شهر کرمان، در سطح متوسط است و براساس نتایج رگرسیون، متغیرهای وارد شده به مدل رگرسیونی (احساس امنیت اجتماعی، سرمایه‏ی اجتماعی، هویت اجتماعی، سن و درآمد) 39 درصد از واریانس متغیر شادمانی افراد را تبیین کردند و از بین متغیرهای مستقل، متغیر احساس امنیت اجتماعی، بیشترین نقش را در تبیین شادمانی افراد داشت و سایر متغیرها با اینکه به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر شادمانی تأثیرگذار بودند ولی به صورت پیچیده‏ای در تعامل با متغیر احساس امنیت اجتماعی قرار داشتند.